Żyjemy w czasach post.

▪ Postprawda: „odnosi się lub określa okoliczności, w których obiektywne fakty mają mniejszy wpływ na kształtowanie opinii publicznej niż odwołania do emocji i osobistych przekonań”. To nawet nie kłamstwo. Nieszukanie prawdy.

▪ Postmodernizm: zlepek zapożyczeń, kompilacja, kolaż. Nieważna jest treść. Twórca nie musi stwarzać nowego, nie interesuje go awangarda. Jest tylko konsumentem. Zręcznie gra stylami. W swoich wyborach jest nieskrępowany i prowokacyjny. Nawet nie udaje, że szuka prawdy.

▪ Posthumanizm: co jest ludzkie, co nie-ludzkie? Ludzie to fikcja. Człowiek to każdy. Normy moralne dla insektów i robotów.

▪ Postsztuka: działania artystyczne nie wnoszą już żadnych bodźców emocjonalnych i estetycznych do świadomości odbiorcy. Dziełem jest to, co wypada, by było sztuką ze względu na jej aktualne uwarunkowania zewnętrzne. Postartysta jest znakiem towarowym, marką.

 

Żyjemy w czasach kultury 2.0.

Nowe technologie nie tylko dają nowe możliwości, także w sferze działań artystycznych. Granice między twórcą a odbiorcą zacierają się, sam proces tworzenia często bywa ważniejszy niż rezultat. Zmienia się sposób uczestnictwa w kulturze poprzez połączenie odbioru i aktywności. W społeczeństwie informacyjnym kultura staje się rzeczywistością wirtualną.

 

Żyjemy w czasach chybotliwych.

STROJOWNIA pragnie być miejscem spotkań twórców poszukujących własnych form wyrazu w różnych dziedzinach sztuki współczesnej; twórców świadomych, że w rozchwianym świecie, niezależnie od poglądów artystycznych i ideologicznych, należy kierować się „potęgą smaku, w którym są włókienka duszy i chrząstki sumienia”.

STROJOWNIA pragnie być miejscem spotkań twórców i odbiorców sztuki, zgodnie z przekonaniem, że sens ma sztuka, w której odbiorca staje się współtwórcą.